fàn zhòng yān kǔ xué

范仲淹苦学

fàn zhòng yān èr suì ér gū ，jiā pín wú yī 。shǎo yǒu dà zhì ，měi yǐ tiān xià wéi jǐ rèn

范仲淹二岁而孤，家贫无依。少有大志，每以天下为己任，

fā fèn kǔ dú ，huò yè hūn dài ，zhé yǐ shuǐ wò miàn ；shí bú gěi ，dàn zhōu ér dú 。

发愤苦读，或夜昏怠，辄以水沃面；食不给，啖粥而读。

jì shì ，měi kāng kǎi lùn tiān xià shì ，fèn bú gù shēn 。nǎi zhì bèi chán shòu biǎn ，

既仕，每慷慨论天下事，奋不顾身。乃至被谗受贬，

yóu cān zhī zhèng shì zhé shǒu dèng zhōu 。zhòng yān kè kǔ zì lì ，shí bú zhòng ròu

由参知政事谪守邓州。仲淹刻苦自励，食不重肉，

qī zǐ yī shí jǐn zì zú ér yǐ 。cháng zì sòng yuē ：“shì dāng xiān tiān xià zhī yōu ér yōu ，

妻子衣食仅自足而已。常自诵曰：“士当先天下之忧而忧，

hòu tiān xià zhī lè ér lè yě 。”

后天下之乐而乐也。”